Başlıkta her ne kadar alışkanlık kelimesini kullansam da aslında bu durum bir hastalık olarak değerlendiriliyor. Yetişkinlerde ve çocuklarda sıklıkla görülen bu durum dürtü kontrol bozuklukları arasında yer almaktadır. Genellikle kişinin kendini baskı ve stres altında hissetmesi sonucu ortaya çıkar. Sinirli kişiliğe sahip çocuklarda dişlerin çıkmaya başladığı döneme denk gelebilir. Her 3 çocuktan birinde görülebilen bu durum bazen ergenlik döneminde de ortaya çıkmaktadır. Ergenlik döneminde ortaya çıkmasındaki başlıca neden ise endişe, kaygı, öfke ve korku gibi nedenlerden kaynaklanmaktadır.
Tırnak yeme hastalığı dediğimizde tırnağın etrafındaki deriyi koparmaktan, el ve hatta ayak tırnaklarını yeme gibi farklı durumlar tanımlanabilir.
Çocukluk döneminde en sık görüldüğü durumlar çocuğun alışık olduğu sosyal çevreden çıkması ve farklı bir çevreyle iletişim kurmasıyla başlar. Örneğin kreşe başlama veya bakıcıyla kalma gibi durumlarda çocuk rahatlamak veya kendini güvende hissetmek için tırnak yemeye başlayabilir. Tırnak yeme bir anlamda kişinin olaylar karşısında hissettiği duygularla baş edebilmesi için geliştirdiği bir davranıştır. Bazen de çocukların anne ve babalarını taklit etmesiyle bu durum başlayabilir.
Çocukluk döneminde ailelerin sıkça yaptığı uyarılar davranışın bırakılması yerine bunun artmasına yol açabilir. Ailenin çocuğu tenkit etmemesi, bunun altında yatan nedeni araştırması önemlidir. Çocuk stres, endişe ve kaygı durumundan uzaklaştırılmalıdır.
Tırnak yeme hastalığı sonucu; parmak, tırnak ve tırnak etrafındaki dokunun hasarlanarak zaman içinde şekil bozukluğu oluşur. Tırnak ve çevresindeki dokunun kötü görünmesi, kişinin kendisini kötü hissetmesine, kaygılanmasına, öz güveninin azalmasına neden olarak sosyal hayatını olumsuz anlamda etkileyebilir. Uzun dönemde tırnak düşmesi gibi durumlar yaşanabilir. Tırnak yiyen kişinin tırnaklarını yutması durumunda, mide enfeksiyonu gibi rahatsızlıklar görülebilir. Tırnakların sürekli ağız ile temas etmesi sonucu çeşitli enfeksiyon hastalıkları görülebilir. Çene ekleminde ve diş yapısında bozulmalar olabilir.
Çocukta böyle bir yatkınlık fark edildiğinde bunun görmezden gelinmesi, çocuğun ellerini kullanabileceği farklı aktivitelere yönlendirilmesi gerekir. Bunun alışkanlığa dönüştüğünün fark edilmesi halinde ise altında yatan nedenlerin tespit edilmesi gerekir.
