Üşüyorum, Aylar sonra. Meğer nasıl güzel bir hismiş bu. Nasıl içime işliyor tabiat ananın fısıltısı. Nasıl da ben 'benim' bu mevsimde. Her şeyi farklı duyuyorum. Her şey farklı geliyor. Aşk gibi. Her yer mutluluk kokuyor. Her yer beyaz. Anlam kazandı her şey. Üşümek bana farklı duygular beslememi sağladı. Farklı bir dünya, farklı bir iç yangını. Bulutlar her daim ıslak, ağaçlar çıplak, biz duygulu..Tabiat üzerinden tüm yorgunluğunu atarcasına hırslı. Ben üşümeyi seviyorum. Bu hissi seviyorum. Her şeyi seviyorum. Battaniyemi, kahve dolu kupamı, sıcacık kaloriferimi. Gök gürültüsünün yakaran haykırışlarını. Yatağımın içine girip kitabımı bir solukta okumayı. Penceremden bulutlara el sallamayı. Üşümek hiç bir zaman bu kadar anlam kazandırmamıştı bana. Üşümek hiç bir zaman bu kadar şahane gelmemişti bana.
Şimdi rüzgarlar bile benim yönüme esiyor.
Şimdi her şey daha umutlu.
Rüzgar özgür, bulutlar özgün.
Tek gerçek dünyamda, ördüğüm ağlarımla
Gecemle, gündüzümle.
Tüm doğrularımla
İçimdeki bu üşüme hissiyle
Ölesiye mutluyum. Ölesiye seviyorum.
Ben soğuğu seviyorum.
Tüm o iç gıdıklamasıyla,
Tüm o is kokan dünyasıyla.
Tüm çıplaklığıyla,
Çıplak ağaçlar, çıplak ruhlar...
Hem soğuk tüm günahları örtermiş derler
Soğuk eller, soğuk tenler, soğuk dokunuşlar
Yağmurlar, Rüzgarlar, Bulutlar
Tabiat ana bir lütuf gibi sunuyor bu mevsimi bana
Nasıl da mutluyum, soğuk ve beyaz dünyamda.
