Kalbimden göğe evler inşa ettim. Şu an göğün bilmem kaçıncı katındayım... Olmam gereken tek yer, olmamız gereken tek mekan. Ben göğe evler inşa ettim. Kalbimden eşyalar, ruhumdan asansörler, sevgimden pencereler, gözyaşlarımdan tuzlu yemekler yaptım. Sahi kaçıncı katta durdurmam gerekiyordu ruhumun asansörlerini? 7'nci, 8'inci, belki de 9'uncu. Ben acılardan karanlık ve puslu bir gökyüzü inşa ettim, belki acı sendin ve ben o gökyüzüne inanılmaz acılar çektirdim.
Bir sevgi inşa ettim, bir ev, bir mekan ve bir duygu. Bir insan inşa ettim, geceleri ağlamaklı, gündüzleri özlemden yağmurlar yağdıran. Bir ev inşa ettim içinde tüm sevgim, hislerim, bağlılığım ve verdiğim sözler olan. Ben bunlardan geçemem, bu gökyüzü benim eserim. Ve bu evi sağlamlaştırmama yardım et! Gökyüzünün ağlamasına son ver, ya eve gel ya da kasvetli gökyüzünün esiri ol. Ben kalbimi bu uğurda sana verdim, bu evler, bu duygular, bu hüzünler ve bu gözyaşları sana ait...
