Türk Vergi Sistemi'nin uygulamasına ilişkin kurallar Vergi Usul Kanununda (VUK) düzenlenmiştir. VUK'un uygulamadaki çağdaş ilkelerinden biri olan ispat ilkesine ilişkin esaslar, vergi kanunlarına açıklık getirmede önemli işlevlere sahiptir. Bu ilkeler ekonomik ve sosyal yönden karmaşık olan vergilendirme ile ilgili olaylarda vergi kanunlarında hakkında açık bir hüküm bulunmayan konularda vergi yönetimine yorumlama yetkisi vermektedir. Ayrıca vergiyi doğuran olayların sebep ve sonuç bağlarını tespitte her türlü delil ile ispat olanağı vermektedir. Ancak aynı durum vergi mükelleflerinin haklarının korunması sürecinde vergi kanunlarının yorumlanmasında sözkonusudur.
2365 sayılı kanunla VUK'nun 3. Maddesinde yapılan değişiklikle getirilen ispat ilkesi ve esasları vergi kanunlarının uygulamalarına yön verilmesini ve açıklık getirilmesini sağlamaktadır.
VUK'un 3 maddesinin A şıkkı olarak düzenlenmiş birinci fıkrası şöyledir:
'Bu kanunda kullanılan vergi kanunu tabiri işbu kanun ile bu kanun hükümlerine tabii vergi resim ve harç kanunlarını ifade eder.
Vergi Kanunları lafzı ve ruhu ile hüküm ifade eder. Lafzın açık olmadığı hallerde vergi kanunlarının hükümleri, konusundaki maksat, hükümlerin kanunun yapısındaki yeri ve diğer maddelerle olan bağlantısı göz önünde tutularak uygulanır.'
VUK 3 Maddenin birinci fıkrasından görüldüğü gibi Vergi Usul Kanunu Türk Vergi Sistemi kapsamındaki kanunları kapsamaktadır. Hem genel bütçeye ve hem belediye ve il özel idareleri için düzenlenmiş vergi, resim ve harçlara ilişkin kanunların tamamını VUK kapsamaktadır. Çok geniş vergileri kapsayan VUK'un 3. Maddesinin birinci fıkrasında vergi kanunlarının uygulama anlayışını belirleyen yorumlamada öncelikle lafzına bağlı olunması istenmiştir. Ancak maddenin lafzı yanı sıra ayrıca içeriği olan ruhu da göz önüne alınarak kelime anlamları kanun gerekçesi içinde yorumlanmasıyla hükmün açık ve seçik olarak tespiti öngörülmüştür. Özellikle maddede lafzın açık olmadığı durumlarda vergi kanunlarının hükümlerinin dayanağı olan amaç hükümleri esas alınır. Amaç hükümleri kanunların genel gerekçesine ve madde gerekçelerine, yasalaşma sürecinde komisyon raporlarında ve görüşmelerdeki görüşlere göre yorumlanır.
Maddede lafzın açık olmadığı hallerde ibaresi ile kanun koyucu hakkında belirli kanuni hüküm bulunmayan halleri göz önüne almış ve bu nedenle vergi idaresine çözümlenmesi istenen ancak hakkında açık ve seçik bir hüküm bulunmayan anlaşmazlık ile ilgili olarak geniş bir yorumlama olasılığı vererek hüküm getirme olanağı sağlamıştır.
