Bazen nereden başlamak gerektiğini bilemezsin. Oturup sadece düşünür yada sadece müziğin ritmine alışılagelmiş hüznünle eşlik edersin. Sadece dinlersin. Hüznünün bir şarkıyla kapanmasını istersin. İstersin, sadece istersin. Günün son ışıkları yüzüne vurduğunda, Kendini gökyüzüne kaptırırsın, Rüzgar saçlarının arasında dans ederken, yine düşünürsün. Düşünmekten başka yapabildiğimiz bir şey yok gibi. Sadece düşünürsün. Öyleyse düşünmek yapabildiğimiz en güzel şey ...
Yolda giderken mesela, herkes ama herkes mutsuz? Peki bizi buna iten şey nedir? Neden mutlu olamıyoruz? Neden şakalara bakış açımızı değiştiremiyoruz?Neden hep hayatı suçluyoruz? Neden kendi dünyamıza gömülüp gidiyoruz? Birbirimizi anlamak yerine neden hep suçluyoruz? Neden gökyüzünün güzelliklerinden faydalanamıyoruz? Neden hep kötü şeyleri, anıları, hatırları hatırlıyoruz?Güneş yüzüne vurduğunda hadi unut her şeyi, sadece kendine odaklan, sadece kendin ol. Hiç üzülmemişsin gibi düşün. Düşün ki var olmayı sev. Git bir lunaparka çılgınca eğlen. Eski zamanlarını sadece hafif bir tebessümle hatırla. Kapat gözlerini iyilikleri düşün, onun seni aldatışını değil de onun sana ilk bakışını. İlk sözcüğünü, ellerinde çırpınan kalbini. Seçerek konuştuğun o tatlı ve masum kelimelerini. Sevinçten gözlerinin yuvalarından çıktığı anları. İçindeki buruk sevinçleri. Bir insan sevdiği insandan ayrılırken hep 2 kez düşünmeli, Belki bir daha karşılaşamayız. Belki bir daha, belki bir daha... Belki bir daha batan güneşin olduğu bir dünyada yaşayamayışınızı.Batan güneşin kızıllığında, bir insan yeniden doğuyor. İlham kaynağım bugün güneş. Güneşin ışınları yazı yazan parmaklarıma vuruyor. Sanki bir şeyleri açıklarmış gibi. Sanki rüzgar estiğinde geride bir şeyler kalıyor. Bırakıyorum gidiyor. Havada uçuşan kuşlara bakıyorum, hepsi bizim deyişimizle özgür, hepsi kendi dünyalarında tutsak. Hepsi özgür görülen çaresiz. Tıpkı biz. Güneş tüm hüznümü açığa vuruyor. İlk ve son kez görüyormuş gibi. Güneş yüzümde batıyor, Güneş tüm sevgimi çalıyor. Güneş dünyamı farklılaştırıyor. Gözlerimde görmeni istediğim bir şey var. Gözlerime bakarsan güneşi göreceksin, Gözlerime bakarsan anlatacağım şeyi anlayacaksın. Bakmaya cesaretin var mı? Baksan da anlamaya kalbin dayanacak mı? Bakarsan neyi gördüğünün bir önemi olmayacak belki, ama ya hissettiğin? Düşün. Düşünelim, Düşün ki, günde kaç kişi sevdiği insandan ayrı kalmak zorunda,Kaç kişinin sevdiği insan ölüyor. Kaç kişi şuan acılar içinde kaldırımda kıvranıyor. Öyleyse düşünmeliyiz. Müziğini aç ve sonsuzluğa sevgilerini ilet.Güneşinin dünyanı aydınlatmasına izin ver.
GÜNEŞE DOKUNABİLİRSİN,
EĞER İSTERSEN.
