0
Kapalı gözlerle geçmiş anıları,
O karanlık, o acımasız yılları,
Yoksullukları, öksüzlükleri,
İkizler gibi kardeşlikleri.
Dik yollardan geçtik,
Her güçlüğü yendik,
Nice karanlıkları aştık,
Çakılı, dikeni gül eyledik.
Suyu ekmeğe katık ettik,
Hayat yolunda hep koştuk,
Engellerle, güçlüklerle savaştık.
Yorulmadan başarıya ulaştık!
Uzaklarda da olsan sen canımdın,
Anamdan emanet kardeşimdin,
Bir çınardın, ansızın devrildin,
O kara toprağa neden uzandın.
Çocuklarına, eşine, torunlara sevgini,
Bir yana ittin, soldurdun rengini,
Acınla yaktın yüreğimizin dengini.
Kulaklarımızda çınlayan sesini!
Adın, adım gibi dudaklarımda,
Özlemi hamur eyledik kardeşliğinde,
Unutma sakın! Ölürse ten ölür,
Anılarda saklı, canlar ölesi değil!
Benden selam olsun abeme, anama,
Senden önce oraya varan tanıdıklara,
Dünya yalan dedin, kanatlandın gittin,
Ardında hüzün dolu bizleri bıraktın.
Sevdiklerin, sevenlerin seni bekler,
Her sese, tıkırtıya sevgini ekler,
Yaşlı gözlerde keder, umutsuz kaldı,
O kara toprağı saracak ne vardı?
Yolun açık, toprağın bol, ışıklı olsun,
Her yanın güllerle çiçeklerle dolsun!.
İbrahim Gürşen KAFKAS
Eğitimci Yazar
30.11.2015
