Yazı yazmak, şiir yazmak, bilginin peşinden koşmak aslında sarsıntısı bol bir başka dünyanın içine girmektir.
Bu yaşamda kimi zaman durgunluk olsa da çoğu zaman fırtınalı bir yolu vardır insanoğlunun.
Yürek sarsıntısıdır bunun diğer adı.
Duyguların depremidir.
Gökyüzünden ay ışığını alıp yere çarpmaktır kimi zaman bu duygunun bir diğer adı da.
Bazen de o saydam, o duru, o doyumsuz yarı aydınlıkta uzun bir yolculuğa çıkmaktır.
Bilgi denizi insanın özgürlüğünü hissettiren duygularla doludur. Bu anlamda şair, yüreğinde sonsuz bir sevgi besleyendir. Özgürlüğün, mutlu yaşamın temeli olduğuna inanır. Yine şairin yüreği, çekilen acıların, bitmeyen yoksulluğun, sonu gelmeyen özlemlerin, dökülen gözyaşların insanlığın değil, sadece kötü niyetli, bencil kişilerin bireysel kötülüklerinden geldiğine inanır.
Sevmek, sevebilmek, ne kadar güzel yaşamda. İnsanlar birbirlerini daha çok sevseler hiç şüphesiz yaşam bu kadar ağır olmazdı. Hangimiz hasret değil ki dev sevdalara. Hangimizin özlemi değil ki can dediğimiz dostluklara..
Bir sevgi ne kadar büyük olursa olsun, bitti mi biter, aradaki bağın sıcaklığı yok olur gider. Ve biten bir ilişkiyi tekrar başlatmak mümkün değildir. Kırılan parçaları bir araya gelmez bir daha. Gelse de birbirine tutunmaz. Kırılan candır. Kırılan umutlardır. Kırılan düşlerdir. Boş bir vazo değil ki hayat yenisini alasın.
Asıl gerçek olan yaşantılarımızdır.
Asıl gerçek olan tutunduğumuz dostluk bağıdır.
Asıl gerçek olan içimizdeki sesimizdir.
Asıl gerçek olan maddi imkanların yapamadığını sevgiyle, kendiliğinden yapıldığını görebilmektir bazı şeyleri; bir köpeğin bakışındaki sevgiyi görebilmek mesela...
Ne var ki, geriye kalan...
Ne var ki, boş koyup dolu alınabilen.
Aslında hiçbir şeyimiz yok bu dünyada sevgi dünyamızdan başka....
Kötü günlerde yanımızda bulunan dostlarımızdan başka hiçbir şeyimiz yok.
*
Sevgili Hayalci Şair Metin Özdoğan' dan çok güzel bir şiirini aşağıya alıyorum.
Değerli şair, şiirlerinde kurguladığın sevgi ütopyan gerçek olsun.
Sevginin büyüsü, insanın içini dolduran coşkusu hep yüreğinde saklı kalsın.
Yüreğindeki şiir sevdan, insan sevgisi hep daim olsun.
*
Şair: Metin Özdoğan
Öğrenemedim
Sevdim ama sevilmedim
Sevmeyi hiç bilemedim
Seni seviyorum diyemedim
Yoktu ki benim sevdiğim
Kuru ağacın biriyim
Ne yeşeririm
Nede gölge veririm
Yapayalnız çırılçıplak ağacım
Ne ortaokul da
Nede lisede
Ve üniversite de
Veya dershane bile
Aşık olmadım hiç birinde
Okumadım ki birinde
Aşık olayım görüp te
Girsin boş kalbime
Hayatın her cilvesini gördüm
Acının acısını çektim
Kötülüğün en kötüsünü gördüm
Dostu dost bildim
Sırtından bıçaklanmayı
Unutulup bir köşede bırakılmayı
Yüzüme kapıların kapandığını
Sevinmenin en azını
Mutluluğun m sini tatmadığını
Sevinmek ve mutlu olmayı
Hiç tatmadığını
Mutluluk değil acıyı
Hiç görmedim neden bilmiyorum
Hayatın her cilvesini gördüm
Hayattan çok şey öğrendim
Tek bir şeyi öğrenemedim
Hiç kimse bana öğretmedi
Bilenler bile bir şey söylemedi
Bana öğretmediler neyimi
Birini kalpten sevmeyi
Sevmek sevilmek
Nasıl bir şey sevmek
İstiyorum öğrenmek
Sevilmeyi bilmek
Bilen varsa lütfen söyleyin
Bana da sevmeyi öğretin
Şu nasırlı kalbim öğrensin
Bırakırım birini sevsin
Şair olmasa
Şiir olmaz
Şiir olmasa
Şarkı olmaz
Şiir yazmaya çalışan
Şiir yazdığını sanan
Kendi kendini kandıran
Hayalci şair metin Özdoğan
25/5/2024