İnsan kendi dürüst görüşünü trajik bir gururla üstlenmemişse;
yaşam acılaşır, gerçekler tadını yitirir. (Nietczche)
**
Yaşam dostlarla güzelleşir, demiştin, doğruydu.
Gecenin koynunda ne zaman bir telefon çalsa yüreğim genişler, düşüncelerim aydınlanır. Sanki karanlık dağılır. Dostluğun yapıcı gücüyle yüreğim ısınır. Çünkü sevdiklerimiz uzaklarda da olsa, onların varlığı bize güven verir. Ve yaşama ne kadar sıkı tutunabiliyorsak, bu dostlarımızın sayesindir. Dostlar yaşamımızda o kadar gereklidir ki. Çünkü hayatımız sevdiklerimizle güzelleşiyor. Sevdiklerimizle yaşama sevincini ve gücünü yüreğimizde duyuyoruz. Duyduğumuz sevinç çevremize yansıyor ve böylece de yaşadığımız dünya güzelleşiyor.
Yaşantımızda ekmek kadar, su kadar sevgiye de ihtiyacımız var. Yıllardır aşk ve sevdanın içi boşaltılmaya çalışıldı. Sevgi karın doyurmaz diye ucuz felsefeler yapılıyor. Sevgiyi bu kadar basite indirgemek ne kadar yanlış. Elbette yaşamak için para gereklidir. Bunu tartışmaya bile gerek yok. Buna gerek olmadığı gibi bunun tersini eşelemeye de gerek yok. Çünkü insanlık var olduğundan bu yana sevdalar sürüp gelmiştir. Her şey değişmiş, her şey özünden ödün vermiş, bir tek, gerçek insan sevgisi, gerçek aşk kendi mayasından ödün vermemiş, değişmemiştir. Ne büyük yıkıntılar, ne sefalet, ne yokluklar ne de savaşlar aşkı hiç bir zaman öldürememiştir.
Çünkü aşk ve sevgi insanlıkla bütünleşmiştir.
Çünkü önemli olan insandır.
Önemli olan gerçek dostlardır.
Önemli olan öncelikle gönül zenginliğidir.
Önemli olan, önce insanın kendi yüreğinin sevgiyle dolması ve bunu çevresinde yaşatabilmesidir.
Sevgi dolu bir yürek aynı zamanda saygı duymasını da bilir.
Sevgiden yoksun olduğumuzda hayat zorlaşmaz mı?
Yıkıntıların içinde yüreklere bir damla su serpen, yardım için koşuşturan insanların varlığı olmadı mı?
Dayanışma, elbette yaşamı sevme, hayata sarılma duygularını arttırıyor.
Paylaşma zaten mutluluğun temelidir. Hayatı ne kadar çok paylaşırsak aldığımız zevk o kadar artar. Hayatın her gün bir başka yönünü keşfederiz.
Bir düşünün, en çok neleri seviyorsunuz?
Sevgi dünyanız ne kadar geniş?
Sevgiyi sadece kendi dar alanlarınızda mı yaşıyorsunuz?
Ama unutmayın insanın kendi dünyası oldukça kısıtlıdır.
Sadece kendi evinizi ve kendi çocuklarınızı mı seviyorsunuz?
Ağlayan bir çocuk sesinde yüreğinizden kopan bir şeyler var mı?
Nelerde doldu gözleriniz?
Uzun zamandır unutamadığınız acılarınız var mı?
Siz yalnız olmasanız da, sevdiklerinizi yitirmemiş olsanız da yalnız kalanları düşündünüz mü hiç?
Kendinizi hiç yalnız hissetmemişseniz eğer, ne mutlu size.
Bu gün biraz değişsin hayatınız.
En azından biraz yalnız kalın.
Keşke, bütün insanlar mutlu olabilseler.
Keşke, bütün çocuklar gülebilseler.
(Haziran.2000- tarihinde yazılan bir yazım.)