Gece yarısı bir su sesi ile uyandı, odasını garip bir su birikintisi kaplamıştı. Yattığı yerden doğruldu. Daha önce hiç bu kadar ürkmemişti. Ruhu acılar içinde kıvranıyordu. Daha ne kadar bu işkenceye katlanacaktı? Her gece aynı şey oluyordu. Aynı acı, farklı kabuslar...
İç sesine güvenmek istedi. Bitecekti. Terk edecekti. Kabusları peşini rahat bırakacaktı. Duvara yaslandı, acının azalmasını bekledi. Su birikintisi gittikçe artıyordu. Ruhundaki azap daha da arttı. Odasının camından güneş ışığı sızdı, belki bir umut dedi. İnanıyordu... Bu kabus bitecekti.
Yaslandığı duvardan kıpırdayamıyordu. Bu kabusun sonu olmalıydı... Kafasını kaldırdı ve düşündü. Yeni başlangıçlar yapması için bu derin uykudan uyanması gerekti.